واقعیت عجیب دربارۀ «شیر یا خط»؛ احتمال افتادن سکه ۵۰/۵۰ نیست!
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۷۵۵۶
در بعضی از ورزشها مثل فوتبال داوران با پرتاب سکه یا همان «شیر یا خط» تعیین میکنند که چه کسی در مورد شرایط اولیۀ بازی تصمیم بگیرد. شاید این به نظر منصفانه بیاید، چون ما تصورمان این است که احتمال افتادن سکه به هر کدام از طرفهایش ۵۰/۵۰ است.
اما گروهی از محققان اخیرا با یک بررسی آماری به این نتیجه رسیدهاند که واقعیت کمی متفاوت با این تصور است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
طبق مدل آماری دیاکنیس، وقتی شما سکه را موقع پرتاب کردن به یک روی آن قرار میدهید، همین امر باعث میشود که تعداد دفعاتی که سکه در هوا به این رویش میچرخد بیشتر باشد و به همین دلیل شانس افتادن سکه به همان رویی که از ابتدا به سمت بالا بوده اندکی بیشتر باشد.
پرسی داکنیس ریاضیدانی است که هدایت این تحقیق را به عهده داشته است
گروهی که تحت هدایت دیاکنیس این موضوع را به صورت عملی آزمایش میکردند، ۴۸ نفر بودند که ۴۶ نوع سکۀ متفاوت را در مدت ۱۲ ساعت بیش از ۳۵۰ هزار بار بالا انداختند. نتیجۀ تحقیق مطابق با مدل آماری دیاکنیس بود؛ یعنی در نزدیک به ۵۱ درصد موارد، سکه به همان رویی به زمین افتاد که از ابتدا رو به بالا نگه داشته شده بود.
نکات دیگری نیز در این تحقیق آشکار شد؛ مثلا محققان دریافتند که شانس افتادن سکه به همان رو، در افراد مختلف تا حدی متفاوت است. بعضی افراد موارد بیشتری از افتادن سکه به همان رو را ثبت کردند و بعضیها کمتر.
البته وقتی تفاوت احتمالات تا این حد اندک باشد، قطعا نمیتوان آن را در یک یا چند مورد تشخیص داد، اما وقتی تعداد دفعات بالا میرود این اختلاف خودش را نشان میدهد.
منبع: فرادید
منبع: فرارو
کلیدواژه: شیر یا خط قیمت طلا و ارز قیمت موبایل افتادن سکه سکه به همان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۷۵۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک فرد را در چه سنی میتوان «پیر» دانست؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز،تیمی از دانشمندان آلمان، ایالات متحده آمریکا و لوکزامبورگ دادههای بیش از ۱۴ هزار نفر را که در یک تحقیق طولانیمدت شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
شرکتکنندگان در این تحقیق بین سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۷۴ میلادی به دنیا آمده و متعلق به نسلهای مختلف بودند. این افراد که بین ۴۰ تا ۱۰۰ سال داشتند، طی یک دوره زمانی ۲۵ ساله به ۸ پرسش پاسخ میدادند.
یکی از سوالات اصلی این بود که «در چه سنی کسی را پیر توصیف میکنید؟»
متولدین سال ۱۹۱۱ میلادی در پاسخ به این سوال گفتند که پیری به طور متوسط در سن ۷۱ سالگی شروع میشود؛ و هنگامی که همین پرسش از متولدین سال ۱۹۵۶ میلادی پرسیده شد که اکنون به سن ۶۵ سالگی رسیده بودند، آنها آستانه پیری را سه سال دیرتر دانستند و ۷۴ سالگی اعلام کردند.
مارکوس وتشتاین، عضو این تیم تحقیق در گزارشی مینویسد: «امید به زندگی افزایش یافته است و برخی از جنبههای سلامت نیز در طول زمان بهبود یافته است؛ به طوری که افراد در سنین خاصی که در گذشته پیر محسوب میشدند، اکنون دیگر مسن تلقی نمیشوند.»
همین روند در سطح فردی نیز مشاهده شد. بگونهای که هر شرکت کننده پس از چهار یا پنج سال مسنتر شدن، تخمینش را برای شروع سالمندی یک سال افزایش میداد. زنان نیز آستانه پیری را بطور متوسط حدود دو سال دیرتر از مردان درنظر میگرفتند.
فاکتورهای دیگری نیز وجود داشتند که بر تخمین فردی افراد تأثیر میگذاشتند؛ مثلا افرادی که مشکل سلامتی داشتند، تنهاتر بودند یا «احساس میکردند» مسنتر هستند، عموماً معتقد بودند مرحله کهولت زودتر شروع میشود.
به گزارش یورونیوز، البته این مطالعه دارای محدودیتهایی نیز بود؛ از جمله اینکه شرکتکنندگان همگی از یک کشور یعنی آلمان بودند. همچنین این احتمال وجود دارد که در فرهنگهای غیر اروپایی، «پیری» به گونهای متفاوت دیده و توصیف شود.
در عصر حاضر، انسانها طولانیتر از همیشه زندگی میکنند و با ادامه بهبود کیفیت زندگی و سلامت، احتمالا رسیدن به یکصدمین سالگرد زندگی بسیار رایجتر خواهد شد؛ به طوری که مردم شروع به طرح این سوال میکنند که آیا برای زندگی انسان محدودیتی وجود دارد یا خیر.